برای ایجاد یک شبکه سه‌بعد از پیوندهای عرضی در آمیزه‌های لاستیکی ، ولکانش گوگردی متداول ترین روش است. پایدارترین شکل گوگرد در شرایط محیطی رومبیک است که بصورت حلقه هشت‌تائی بوده و با عنوان گوگرد محلول شناخته می شود و قبلا از آن برای ولکانش آمیزه‌های لاستیکی استفاده می‌شد. این ماده می تواند به سطح آمیزه مهاجرت کند و باعث مشکلاتی شود. برای رفع این مشکلات گوگرد پلیمری جایگزین آن شده است. در این تحقیق اثرمقدار گوگرد محلول و همچنین گوگرد پلیمری بر نمودارهای رئومتری در دو دما بررسی، و با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان داد که افزایش مقدار گوگرد زمان پیش پخت را کوتاه کرده و تفاوت بین کمینه و بیشینه مقدار گشتاور را زیاد می‌کند علاوه بر این گوگرد پلیمری کارایی بالاتری داشته و خصوصیات نمودار رئومتری آن مشابه آمیزه هایی با مقدار گوگرد بالاتر است علاوه بر این مشخص شد که اثرات دما بر نمودارهای رئومتری در هر دونوع گوگرد مشابه هم می باشد. این نمودارها با کمک معادله ریاضی شبیه سازی شده و پارامترمربوط به آن در هر حالت بکمک برازش محاسبه گشت.
)