فرسودگی یک اصطلاح کلی برای تغییرهایی است که در خواص مواد در طی نگهداری‌های طولانی مدت و بدون تأثیر مواد شیمیایی رخ می‌دهد و سبب می‌شود مواد به طور جزئی یا به طور کامل تخریب شوند. این تغییر‌ها می‌تواند به شکل فرایند‌های تخریب، فرایند‌های شکستگی ، پوسیدگی ، نرم شدن و خستگی و نیز تشکیل ترک استاتیکی و مشابه این‌ها ایجاد شود. لاستیک‌های پخته شده و آمیزه‌های لاستیکی پخت نشده به طور ویژه در مقابل اثر‌های چنین فرسودگی‌هایی مستعد هستند. ممکن است در الاستومرهای دی انی، گروه‌های غیر اشباع با گوگرد پخت شوند اما در همان زمان، نسبت به اکسیژن، ازن و سایر مواد فعال حساسیت (واکنش) نشان می‌دهند. این واکنش‌ها سبب تغییراتی در لاستیک می‌شود. از آن‌جایی که لاستیک‌های نرم بر پایه الاستومرهای دی انی دارای پیوند دوگانه آزاد ساخته می‌شوند، حتی بعد از ولکانیزاسیون نیز نسبت به عامل‌هایی که در بالا گفته شد حساس‌اند. درجه حرارت‌های بالاتر، اثر این مواد را بیشتر و قابل توجه می‌کند. در حضور کاتالیزورهای اکسیداسیون (سم-های لاستیک ) مثل ترکیب‌های مس و منگنز، پدیده فرسودگی سریع‌تر روی می‌دهد. هنگامی که پخت بیش از حد (بازگشت ) رخ می‌دهد این اثرها بیشتر ظاهر می‌شوند. از آن جایی که پیوندهای دوگانه واکنش نداده در لاستیک وجود دارد، امکان واکنش بیشتر با گوگرد (ادامه پخت) وجود دارد که سبب سخت شدن لاستیک می‌شود. در این تحقیق به تشریح مکانیزم های فرسودگی، انواع محافظت کننده‌های لاستیک و تست‌های بررسی عملکرد محافظت‌کننده‌ها در لاستیک پرداخته شده است.
)